De eerste week: No Spang!

Ik ben trots: mijn eerste week zit erop! Het was een week dat begon met het moeten wennen, dat veranderde in mij ongelukkig voelen en dat eindigde met een blij en trots gevoel. Volgens mij heb ik de gevreesde cultuurshock overleefd!

De reis

Vorige week zaterdag kwam ik na een gebroken nacht en 12 uur reizen aan op de camping. Direct werd ik in het diepe gegooid: eten met de eigenaren en hun familie dat op bezoek was. Superlief aanbod maar ontzettend moeilijk: ik kon bijna niets verstaan of vertellen. De combinatie van mijn vermoeidheid en de snelheid van het praten van de Fransen was te veel. De volgende ochtend begon beter: wakker worden met een stralende zon, ontbijten met een croissantje en stokbrood en boodschappen doen in een enorme supermarkt. Dit is het Frankrijk dat ik kende en dat ik liefheb. Hier kan ik zeker wel aan wennen!

Naarmate de eerste dagen verstreken kreeg ik het moeilijker. Ik was non-stop bezig met uitpakken, activiteiten voorbereiden en activiteiten uitvoeren. De communicatie met de bazen was erg moeilijk en daarom communiceerden we alleen over het hoognodige. Er waren ook nog weinig gasten op de camping en dus weinig mensen die meededen aan mijn activiteiten.

Wennen

Tot woensdag veranderde het moeten wennen naar een superdip. Ik zag het echt niet meer zitten. Het alleen zijn (er zijn geen collega’s), de lastige communicatie en alles uitvinden omdat je het voor het eerst doet, maakte mij erg onzeker en ongelukkig. Ik zag het echt even niet meer zitten. Gelukkig kon ik op dat moment mijn hulplijnen inschakelen: bellen met mij ouders en Denise (de regiomanager) kwam op bezoek. Er waren ook een aantal lieve gasten. Aan het einde van woensdag zag ik het gelukkig allemaal al wat positiever in.

Vanaf donderdag kon ik wat meer genieten van de activiteiten en voelde ik me steeds stukje beter. Ik kende steeds meer gasten en had leuke en gezellige gesprekken. Ik kreeg fruitsapjes (je moet wel gezond eten!), ik kreeg boodschappen aangeboden en als klapper vond ik een enorm lief bedankbriefje van een Franse moeder in de miniclub. Ook nam ik contact op met een andere Team4Animation animatrice die vlakbij op een camping zit. Zij is ook alleen en daardoor konden wij onze ervaringen goed delen. Samen sloten wij onze week superleuk af met een roadtrip door de omgeving!

Tips

Ik heb een aantal tips voor degenen die het ook even moeilijk hebben en die mij erg hebben geholpen:

• Wees eerlijk: naar jezelf en naar anderen. Geef toe dat je jezelf niet goed voelt (ik vond dat moeilijk omdat het een beetje voelde als falen) dan kun je er ook iets aan doen.
• Bellen of skypen: Ik heb veel gebeld met mijn ouders. Zo kun je je verhaal kwijt of gewoon een tijdje zitten huilen. Huilen aan de telefoon is minder erg dan in je eentje op je kamer.
• Bel de regiomanager als het echt niet meer lukt: ik ging samen met Denise uit eten. Even de camping af en een goed gesprek deed wonderen! Het is fijn om met iemand te praten die hetzelfde heeft meegemaakt en je vertelt dat het niet raar is dat je je zo voelt.
• Neem de hulp aan van gasten: verschillende Nederlandse gasten vroegen gericht naar hoe het mij ging. Ik heb eerlijk gezegd dat ik het wel lastig had, (hopelijk) zonder dat het een klaagronde werd. De gasten willen je graag helpen.
• Luister naar No Spang van Kenny B. Dit lied werd mij aangeraden door een gast op de camping. Dit was toepasselijk en maakt mij vrolijk. (Bedankt Dave!)

Ik ben trots op hoe ik deze week door ben gekomen en kan nu beginnen met genieten!

Bisous et à bientôt!