Kostuums, bijnamen en andere dingen

Het avontuur gaat door en week 4 is al begonnen. Laten we zeggen dat vorige week zeker geen makkelijke week was. Want om alleen alles te organiseren, plannen en voor te bereiden is al niet makkelijk en dan een stuk of 20 à 30 kinderen maakt het er ook niet makkelijker op. Deze week was echt een stormvloed. 30 kinderen aan het kleien zetten, bij de speurtocht, kleuren. En iedereen heeft je natuurlijk ook nodig. Dus mijn naam echode continu door de miniclub. En hoe ook soms. Want ik denk dat Romy niet een hele bekende naam is in Frankrijk als ik het zo aanhoor. Ik heb al Droli, Homie en Oli voorbij horen komen. Wel vet lachen natuurlijk.

Het is wel altijd lekker genieten als die kinderen helemaal blij zijn. Tekeningen krijgen, niet weg willen bij de miniclub: ‘Juf mag ik nog één vlinder maken?’ Overal wordt er gezwaaid en je naam geroepen. Je kan bijna niet zonder security over de camping lopen.

En nu komen er ook moeilijke momenten aan dat mensen weggaan. Ik heb al zoveel mensen mogen ontmoeten de afgelopen drie weken. En nu gaan er heel veel weer huiswaarts. Zoals een Nederlandse stel dat ik hier heb ontmoet met hun vierjarige dochtertje. Zij kwamen ongeveer gelijk met mij en zijn nu weer richting Nederland. En dat vind ik zo jammer! Ze hebben me een beetje geholpen en gesteund met al die door het dolle rondrennende kinderen. En zo zijn er nog wat andere kinderen en mensen die ik moet gaan missen. ’t Is niet makkelijk, maar wel ontzettend leuk om zoveel mensen te leren kennen.

Saint-Antonin-Noble-Val is een middeleeuws plaatsje. En dat is nog in alles terug te zien als je door de straten loopt. En daar moet natuurlijk een feest bij. Drie keer is er op dinsdag een rondleiding door de stad. En laten alle medewerkers nou verkleed moeten. In een prachtige middeleeuwse prinsessenjurk of een ridderkostuum. Ja voor iedereen behalve ik. Ik mocht mezelf vertonen in een veel te grote boerenkostuum en daarmee heerlijk drie uur door de stad lopen. Gelukkig konden we er wel om lachen. Nog twee keer en dan is die helse schaamte ook weer voorbij.

Bisous,
Romy